Każda matka, każdy ojciec
Każda matka, każdy ojciec, a także każda teściowa powie że zasługujesz na lepsze. Tylko każdy i każda które to lepsze wybrała, zwykle nic lepszego nie znalazła, a najczęściej nie znalazła nic.
Łatwo jest nam sterować dziećmi i ja to obserwuję tak w przypadku swoich wyborów partnerek, jak i domyślam się tego w przypadku wyborów moich sióstr. Najbliżsi chcą dla nas najlepiej, ale łatwo jest każdemu mówić co ma zrobić, jeśli to tak zwane “najlepiej” odbywa się przecież czyimś kosztem. Na cudzy koszt każdy jest w stanie każdemu w każdej chwili powiedzieć wszystko to, co ta osoba ma zrobić.
Nie każdy jednak jest w stanie przyznać po latach że koszt był zbyt duży i że można było inaczej, podobnie jak przyznała to Magda. Sylwia obieca sobie nawet, że ona nigdy żadnego błędu nigdy żałować nie będzie, więc powie że nie będzie żałować i tego. Oprócz tej obietnicy jest jednak życie, w którym ten żal nawet po latach wyrazi dosadniej mówiąc czego nie ma, czego jej (dziecku) brakuje, co jej się należy, a czego nie dostała. To znacznie więcej niż raz przyznać się do błędu.
Mówi się że “winę” ponosimy wspólnie i pewnie tak jest, bo przecież wspólnie podejmujemy decyzje o związkach i rodzinach – tu nic nie dzieje się z przypadku. Nasza decyzja o rozstaniu może być przecież, i najczęściej jest w takich rozstaniach jednak jednostronna. Rzadko zdarza się że obie strony w tym samym czasie podejmują wspólnie decyzje o rozstaniu. Rzadko zdarza się aby obie strony zatem równomiernie ponosiły koszty tych decyzji, nawet jeśli te decyzje były podpowiedziane przez kogoś innego.